Eindelijk, vanmorgen was het zover. Ajaxiade 142 heeft een roodbont stierkalfje gekregen. Ajaxiade 142 gedraagd zich prima in de melkstal, boven verwachting zelfs.
Omdat het de eerste keer is dat ze zou kalven, en dus nog nooit was gemolken, heeft ze de laatste tijd gewoon tussen de melkkoeien gelopen. Ook in de melkstal. Gemolken werd ze dan nog niet, maar wel gesprayd. Na het melken sprayen we de spenen (4 per koe) in, onder andere om het slotgat zo snel mogenlijk te laten sluiten zodat er geen bacterien de uier in kunnen. Dat doen we dus ook bij vaarzen (koeien die hun eerste kalf krijgen). En dan stond ze toch vreselijk te wiebelen en trappelen.
Maar ze gedroeg zich vanmorgen prima. Niet achteruit de melkstal ingelopen, of zich halverwege proberen om te draaien. Geen melkstel afgeschopt. Hans niet geschopt. Alle melkslangen gewoon laten hangen. Niet langs de melkstand gestapt. Of met een poot op de electronische melkmeter gaan staan. Na het melken netjes terug naar de stal gelopen.
Ja we maken wel eens wat mee. Een koe in de melkput. Nou, zie die er maar weer eens uit te krijgen. 600 kilo. Stijf van de zenuwen. Maar ook dat is goed gelukt en gelukkig goed afgelopen. Na een klein uurtje ploeteren met strobalen, pallets en wat hekwerk slopen. Dan heb je je fitnestraining ook wel weer gehad.
Hoeveel melk ze nou geeft, Ajaxiade 142. Geen flauw idee. Die 5 liter van vanmorgen heeft haar kalf met smaak opgedronken. En de rest zien we wel weer.